به گزارش میراث‌آریا، ناصر ذلفی، فعال رسانه در یادداشتی نوشت: در تعریف سازمان یونیسف آمده است که «گردشگری کودک نوعی از گردشگری است که طی آن، نیازهای کودکان به توسعه و پیشرفت در سنین مختلف از لحاظ اجتماعی، فیزیکی و ذهنی با آموزش و سرگرمی طی سفر مدنظر قرار می‌گیرد». در واقع گردشگری کودک در یادگیری اصول اجتماعی به خانواده‌ها کمک قابل توجهی می‌کند.
گردشگری کودک محور، گردشگری محسوب می‌شود که کودکان علاوه بر بازی کردن و بازدید از مناظری که برای آن‌ها لذت بخش است، به آموزش آن‌ها نیز کمک می‌کند.
براستی امروزه صنعت گردشگری یکی از روبه رشدترین صنایع بشری به ویژه در دهه سوم از سده بیست و یکم میلادی به شمار می‌رود. لذا با توجه به استقبال پرشور گردشگران از خدماتی که در این صنعت در راستای اوقات فراغت آنان ارائه می‌شود، همواره شاهد رشد گونه‌های سفر هستیم که دراین میان یکی از جدیدترین گونه‌های سفر، گردشگری کودک و نوجوان است.
یکی از موارد مهم در توسعه گردشگری، برنامه‌ریزی در خصوص رفع نیازهای گردشگران است. در این میان کودکان و نوجوانان در هنگام سفر از یک سو نیازهایی دارند که باید توسط متصدیان برگزاری تورها دیده شود و از سوی دیگر در برگزاری هرگونه تور به ویژه تورهای فرهنگی و طبیعت گردی باید تلاش کرد مطابق با نیازهای آنان در اماکنی همچون طبیعت و یا موزه‌ها و آثار تاریخی، شرایطی را همچون روایتگری از وقایع و رخدادهای مهم و یا طراحی قصه و بازی، نقاشی یا مجسمه بازی برای تمرکز بر هوش دیداری کودکان ایجاد کرد، زیرا در عصر حاضر کودکان و نوجوانان سهم بالایی از مصرف سرانه درآمد خانواده را به خود اختصاص می‌دهند و از طرفی دیگر به دلیل تأثیر زیادی که بر نظر والدین دارند می‌توانند نه تنها در انتخاب مقصد سفر بلکه بر فعالیت‌های برنامه‌های مقصد نیز تأثیر بگذارند و این در حالی است که جدای از این موارد، مرحله رشد و نمو و شکل‌گیری هویت فردی و اجتماعی انسان در دوران کودکی اتفاق می‌افتد.
از نگاه سازمان بین‌المللی یونیسف، گردشگری کودک و نوجوان، نوعی از گردشگری است که نیازهای توسعه و پیشرفت کودکان مثل نیازهای اجتماعی و ذهنی در سنین مختلف را هدف قرار می‌دهد. امروزه کودکان و نوجوانان بیش از هر زمان دیگر نسبت به زمان‌های گذشته، نیاز به کشف و تجربه زیبایی‌های جهان هستی دارند لذا گردش و سفر می‌تواند پاسخ بسیاری از پرسش‌های بی‌پایان آن‌ها را دهد و این در حالی است که با تغییر در زندگی شهرنشینی و به ویژه گسترش آپارتمان نشینی و محدودیت فعالیت کودکان و نوجوانان به نسبت هم سن و سالان خود در نسل‌های قبل و پناه آوردن روز افزون و بی‌حد و مرز آنان به دنیای مجازی، هم اینک بیشتر از هر زمان دیگر فقدان برگزاری تورهای گردشگری کودک و نوجوان احساس می‌شود.
کودک گردشگر الهام بخش دنیای گردشگری زندگی امروز ما، در شهرهای شلوغ و خانه‌هایی آپارتمانی و بدون حیاط، کودکان را با چالش کودکی روبه رو کرده است بنابراین لازم است تا نیازهای کودکان برای تجربه دنیای اطراف را با سفر جبران کنیم و در این میان گردشگری کودک فرصتی است که این امکان را فراهم می‌کند.
گردشگری کودک باعث شکوفایی خلاقیت کودکان، حفظ آداب و رسوم، آموزش و یادگیری، بهبود روابط و تعاملات اجتماعی، حفاظت از محیط زیست، مشارکت دادن کودکان در تصمیم‌گیری‌ها، بازی کردن و لذت بردن می‌شود و در این خصوص فضاهای دوستدار کودک در گردشگری اهمیت بسیاری دارد. درحالی که گردشگری کودک در کشورهای توسعه یافته به صورت تخصصی مورد توجه قرار گرفته و زیرساخت‌های لازم تأمین شده است اما ایران حتی با مفاهیم اولیه گردشگری کودک نیز بیگانه است بنابراین حداقل می‌توان با داشته‌های موجود تنها با کمی خالقیت وایده پردازی و نایده نگرفتن کودکان، لذت بازدید از برخی اماکن ازجمله موزه‌ها را در آن‌ها ایجاد کرد، حلقه گمشده‌ای که کمتر به آن توجه شده است.
هر اتفاق کوچکی در کودکی، از لمس یک سنگ گرفته تا دویدن و زمین خوردن در دامنه یک کوه، از دیدن یک پشه تا دیدن یک پلیکان و حتی خوردن غذا در یک فضای جدید یا خرید یک وسیله در مقصد مورد نظر که برای کودک تازگی دارد، آنقدر تا مدت‌ها و حتی سال‌های سال، خاطرات زیبایی برای کودک بر جای می‌گذارد که همیشه، حتی در بزرگسالی هم با همان هیجان کودکی قابل وصف است. اتفاقی که هرگز در تجربه‌های بزرگسالی تکرار نمی‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما